IS ONNODIG LIJDEN NODIG?
Mensen die in hun naaste omgeving in aanraking zijn gekomen met een ontluisterend levenseinde en ondraaglijk lijden, willen daar zelf niet in terecht komen. Het is dan ook heel begrijpelijk dat steeds meer mensen er met hun arts over hebben hoe ze dit kunnen voorkomen. De informatie die wij u bieden helpt u om zo’n gesprek voor te bereiden.
In principe zijn er drie mogelijkheden om onnodig lijden zoveel mogelijk te voorkomen:
2. Behandelbeperking of –verbod
3. Vrijwillige beëindiging van het leven
Wilsverklaring in de gezondheidszorg
Een wilsverklaring in de gezondheidszorg heeft betrekking op de zorg (zorgverklaring) of op het vrijwillige beëindigen van het leven (euthanasieverzoek). Een wilsverklaring geeft daarmee iemands voorkeur aan van hoe een arts moet handelen bij wilsonbekwaamheid van de patiënt (zorgverklaring) of wanneer de patiënt juist wel wilsbekwaam is maar om reden van uitzichtloos en ondraaglijk lijden, een verzoek doet om het leven vrijwillig te beëindigen (euthanasieverzoek). Een wilsverklaring wordt door de patiënt opgesteld. Het is verstandig om dat in overleg te doen met de (huis)arts en/of met diegenen die de patiënt vertegenwoordigen. De wilsverklaring moet op naam worden gesteld, gedateerd en ondertekend zijn. Het is aan te raden om een kopie van de wilsverklaring op te laten nemen in het patiëntendossier van de (huis)arts.
Wilsverklaring in het goederenrecht
Een wilsverklaring in het goederenrecht heeft betrekking op de zeggenschap over de goederen op het moment dat die zeggenschap door ziekte en/of wilsonbekwaamheid niet meer door de rechthebbende kan worden uitgeoefend. Door het opstellen van een levenstestament kan de zeggenschap worden overgedragen aan een zaakwaarnemer. Een levenstestament regelt derhalve de bevoegdheden en verantwoordelijkheden van een zaakwaarnemer en wordt opgesteld door de notaris. Het kan gaan over bijvoorbeeld het beheer van onroerend goed, een spaar- en beleggingsrekening of een eigen bedrijf van een rechthebbende.