Deze zorg is bedoeld voor mensen in de laatste levensfase. De ongemakken, zoals pijn, benauwdheid, verlies van vermogens, worden groter en waar mogelijk onderdrukt.

De zorg wordt intensiever. De behandeling is gericht op het verbeteren van de kwaliteit van het leven, ook nu genezing niet meer mogelijk is. In de palliatieve terminale zorg gaat het om het remmen van de ziekte, vermindering of het voorkomen van klachten en om het bestrijden van pijn. Voorbeelden hiervan zijn radiotherapie of chemotherapie voor pijnbestrijding. Een speciale vorm van palliatieve terminale zorg is palliatieve sedatie. Daarmee wordt bedoeld het uitvoeren van medicamenteuze handelingen om het bewustzijnsniveau zoveel mogelijk te verlagen. Palliatieve sedatie verlicht het lijden in de stervensfase. Door palliatieve sedatie ontstaat er rust voor de stervende, zowel lichamelijk als geestelijk. Het uiteindelijke overlijden blijft het gevolg van de ziekte en niet van deze sedatie.

Bij palliatieve sedatie worden alleen medicamenten toegediend om het bewustzijn te verlagen. (Dat is een belangrijk onderscheid met euthanasie, waarbij het middel onherroepelijk tot de dood leidt.) 

In de volksmond wordt wel gezegd: ‘Als de arts niet wil meewerken aan euthanasie, dan kies ik voor palliatieve sedatie’. Helaas ligt dat anders. De keuze om tot palliatieve sedatie over te gaan is aan de arts, en hij is daarbij aan regels gebonden: de klachten die de patiënt heeft, kunnen op geen enkele andere wijze worden verlicht, en de levensverwachting is maximaal 14 dagen. 

Vaak neemt de arts het initiatief om palliatieve sedatie te bespreken en in te zetten. Dat doet de arts omdat er geen mogelijkheden meer zijn om de pijn, benauwdheid, onrust of angst te bestrijden. Het is aan te raden om vroegtijdig samen met uw naasten met uw arts te spreken over wat uw wensen zijn in de laatste fase van uw leven. Hoe realistischer de verwachtingen, hoe kleiner de kans dat er ruis of onrust ontstaat rond deze thema’s. Daar zijn zowel de arts als u bij gebaat.